Groeten uit de Laars deel 5: Joyce en haar Italiaanse vriend in Toscane

We dromen er allemaal weleens van: een idyllische toekomst in Toscane. Het is hét stukje Italië waar misschien wel de meeste romantische films over zijn gemaakt en boeken over geschreven. Neem Under the Tuscan Sun, wie wil er nou níét in een koraalrood huis met klapluiken wonen, elke dag uitkijkend over de cipressen, heuvels en de overige pracht en praal van Toscane. Joyce Oosenbrug koos voor zo’n leven: 10 jaar geleden ruilde zij Nederland in voor het mooie Italië. 

Van Florida naar Florence

Zeg je Joyce, dan zeg je de wereld ontdekken en in het diepe durven springen. Het is 2011 als ze – na een reeks buitenlandse stages, reizen en een op de klippen gelopen relatie in Florida – naar Florence reist.

‘Eigenlijk helemaal geen logische stap als je kijkt naar wat ik gestudeerd heb,’ lacht Joyce, ‘dat was namelijk Frans!’ Mais oui, gelijk een eyeopener: je hoeft niet al vanuit de wieg iets met Italië te hebben, om er naartoe te mogen verhuizen.

Na haar master in Europese Unie-studies liep Joyce stage op de Nederlandse Ambassade in Malta waar ze een man ontmoette. Ze besloot achter de liefde aan te gaan en naar Florida te verhuizen.

Toen dat uiteindelijk niet bleek te werken, vond Joyce tijdens een korte vakantie troost in Florence. ‘Ik voelde me er direct thuis, er hing een fijne sfeer en het was er erg relaxt. Ik betrapte mezelf bijna direct op de gedachte: hier zou ik wel kunnen wonen.’ En zo geschiedde.

Leven is meer dan werk en presteren

Na haar ‘troostvakantie’ probeert Joyce haar leven in Nederland weer op te pakken. Ze gaat op zoek naar een baan, maar vindt niets wat bij haar past. ‘Ik kon in Nederland niet meer goed m’n draai vinden en dat ik geen baan vond, hielp natuurlijk niet.’

In haar hoofd lonkte Italië. ‘Ik dacht: ik kan het op z’n minst proberen en boekte een one-way ticket. Eenmaal in Florence beviel het Italiaanse leven me enorm goed. Waar in Nederland de focus vooral ligt op carrière maken en presteren, was dat in Italië stukken minder. Ik voelde even geen druk. Het ging veel meer om wie je bent als persoon en het sociale aspect van het leven. De Italianen focussen op de mooie dingen, plezier, het lekkere eten en de prachtige kunst. Deze manier van leven sprak en spreekt mij enorm aan.’

Lang, langer, langst

Het excuus om een tijdje in Florence te wonen, werd een cursus. ‘Ik bedacht verschillende redenen om een tijdje in Florence te kunnen blijven. Eén daarvan was mijn officiële lesbevoegdheid halen. Zo kon ik taalonderwijs geven, iets wat ik onofficieel al deed in Florida. Die studie had ik uiteraard overal ter wereld kunnen doen, maar Florence voelde voor mij op dat moment als de plek waar ik moest zijn.’

Na de studie in Florence vindt Joyce een baan bij een taleninstituut. Hier gaat ze aan de slag met het verzorgen van Engelse en Nederlandse taallessen en communicatietrainingen. Maar dat is niet het enige dat haar in Florence houdt.

‘Ik genoot volop van mijn nieuwe Italiaanse leven, de cultuur en het eten. Op een gegeven moment ontmoette ik ook een Italiaanse man die ik nog steeds mijn vriend mag noemen. Tsja, toen zat terug naar Nederland gaan er al helemaal niet meer in.’

Vooroordelen opzij zetten

Vanaf de eerste dag dat ze haar vriend ontmoette, sprak Joyce Italiaans met hem. ‘En dat is voor mij echt de beste leerschool geweest. Ik was pas een aantal maanden in Florence toen ik hem ontmoette. Je kunt je voorstellen dat mijn Italiaans nog niet heel goed was. Doordat ik mijn vriend ontmoette wist ik één ding zeker: nu wil ik me helemaal in deze taal en cultuur onderdompelen! Ik ging ervoor en leerde de taal vervolgens vrij snel.’

Doordat ‘de Italiaanse man’ er in de stereotype verhalen vaak niet al te best afkomt, moest Joyce aardig wat vooroordelen opzij zetten. ‘Ik zat vól vooroordelen en was best sceptisch in het begin.

Het hielp ook niet mee dat mijn vriend, toen ik hem ontmoette, nog bij z’n ouders woonde,’ lacht Joyce. ‘Maar toen ik inzag hoe lastig het is om als alleenstaande een huis te kopen, snapte ik hem stukken beter. Bovendien was hij op huizenjacht. Ik kwam er gelukkig al vrij snel achter dat hij niet een door mij zo gevreesde mammone was.’ 

Bureaucratisch zootje? Leer het land begrijpen

En begrijpen, dat is iets wat Joyce belangrijk vindt. Tijdens haar studies focuste ze zich al op vakken als taal en interculturele communicatie, international relations en overige vakken die de ‘achtergrond’ van mensen en landen blootleggen.

‘Mensen roepen al snel: ach ja, Italië – dat bureaucratische land waar alles slecht geregeld is. En dat lijkt ook zo. Tot je je best gaat doen om het land te begrijpen en een beetje van je eigen levensstijl afstapt. Toen ik de logica achter veel regels en gewoonten begon in te zien, vielen vooroordelen die ik had langzaam weg.’

Het is natuurlijk ook logisch. Sta je met je onzichtbare Nederlandse pet op in de rij bij het lokale gemeentehuis met het idee dat je snel klaar bent? Tsja, dan kom je van een koude kermis thuis. Maar lees je je in en bereid je je voor? Dan weet je wat je kunt verwachten, regel je wat je moet regelen en geniet je daarna (zonder frustratie) van al het schoons dat Italië te bieden heeft.

‘Zo kochten wij bijvoorbeeld binnen een paar weken een huis. We waren goed voorbereid en deden actief mee in alle processen. De afhandeling ging, in tegenstelling tot wat je vaak hoort, heel soepel. En bovendien,’ voegt Joyce toe, ‘gaan veel dingen in Italië tegenwoordig ook gewoon digitaal, hè!’

Eten is écht belangrijk

Meedraaien in de Italiaanse way of life gaat Joyce al snel gemakkelijk af, maar verschillen zijn er wel. Bijvoorbeeld de lunch. In Nederland is het vaak snel even een broodje eten, soms zelfs achter je bureau, en daarna weer gauw aan de slag.

‘Toen ik hier mijn eerste baan vond, stond ik echt te kijken van alle lunchafspraken die er werden gemaakt, de pauzes van minstens een uur en gewoon het feit hoe belangrijk het eten hier is. De maatschappij lijkt er wel omheen gebouwd. Werkafspraken maken tijdens lunchtijd is echt not done. De lunch is heilig, je geniet van het (warme) eten en ontspant zodat je nog een middag kan werken. Maar ook de aandacht voor het koken ’s avonds of in het weekend, of het feit dat wat je gegeten hebt of gaat eten altijd wel ergens onderwerp van gesprek is, blijft me boeien.’ 

Ver-italiaanst

Inmiddels is Joyce zo ingeburgerd in Italië dat ze een toekomst in Nederland niet meer voor zich ziet, ‘maar zeg nooit nooit.’ Afgelopen anderhalf jaar viel ook voor Joyce het Italiaanse leven behoorlijk tegen.

‘Pre-corona ging ik na werk vaak voor een aperitivo of uit eten met vrienden. Ik trok er veel op uit met mijn vriend en zong in een koor. Door alle drukkende maatregelen kon dat afgelopen tijd niet. Dat is me best zwaar gevallen. Bovendien is de sfeer in het land er, zeker sinds alle nieuwe vaccinatieregels, ook niet beter op geworden. Gelukkig ‘staan’ de Apennijnen bijna ín onze achtertuin, dus wandelen we hier zo de mooiste routes in de omgeving. Daarnaast gaan we ’s weekends vaak uit rijden en ontdekken we nog bijna elke keer wat nieuws.’ Uit rijden? ‘Ja, mijn vriend heeft een echte Vespa. Toch nog een vooroordeel dat uit is gekomen!’

3 tips van Joyce om jouw emigratie naar Italië tot een succes te maken

1. Leer zo snel mogelijk de taal, dat is ook belangrijk om de nieuwe cultuur te leren kennen. Ik heb zelf nooit een cursus gedaan, maar ik denk dat het je wel een kickstart geeft als je een paar lessen neemt zodat je de basis goed kent, inclusief de grammaticale regels. Bovendien word je dan ook veel sneller serieus genomen en kun je echt iets duurzaams opbouwen. 
2. Ga overal open in en probeer de cultuur te begrijpen. Waarom zijn dingen zoals ze zijn? Ga je zoals ik met bepaalde vooroordelen het land leren kennen, dan zorgt dat toch soms voor barrières. 
3. Geniet van alles wat op je afkomt en laat je verrassen! Juist de dingen die spontaan gebeuren, maken het Italiaanse leven zo mooi. 

Ben je op zoek naar iemand die je op zakelijk gebied kan helpen in Italië? Op dit moment werkt Joyce voor een internationale business school in Florence. Maar dat is niet het enige. Als freelance tekstschrijver, vertaler en consultant zet Joyce zich graag in voor jou! Met haar passie voor interculturele communicatie en haar ervaringen in Italië, wijdt ze zich in het bijzonder aan het ondersteunen en ontwikkelen van (zakelijke) contacten tussen Nederland en Italië. Misschien wel de jouwe!