Martine van Groenigen
Het is zover! Je hebt je plan gemaakt om als au pair naar Italië te vertrekken, net zoals ikzelf deed. Waar moet je beginnen? Wat moet er écht mee? Waar wil je überhaupt naartoe in Italië? Hoe bereid je je voor op de cultuurshock? In deze tweedelige serie probeer ik het allemaal iets makkelijker voor je te maken. Met eigen ervaringen, ervaringen van anderen en veel tips! Vandaag: het plan, het gezin en de speculaasjes! Waar moet je aan denken voor je daadwerkelijk in Italië belandt?
Inhoudsopgave
1. Bedenk waar je naartoe wilt
Eerst weten waar je naartoe wilt. Dat lijkt logisch en dat is het eigenlijk ook. Je hebt besloten om voor een langere periode naar Italië te gaan, maar waar in Italië? Bij mij lag er een heel duidelijke grens tussen ‘de grote stad’ en ‘het pittoreske Italiaanse dorp’. Zoals eerder vermeld was ik nog erg jong en daarom wilde ik niet naar een stad als Rome of Milaan. In mijn ogen was ik daar nog te klein voor.
Let wel: in grote steden heb je een enorm au pair-netwerk, waar overigens tientallen Facebook-pagina’s met meetups en andere activiteiten van zijn, in vergelijking met de kleine dorpjes. Leg de uitdaging bij jezelf! Ga je naar Italië om toch vrijwel in je eigen westerse wereldje te blijven waar je met iedereen van je eigen leeftijd wel Engels kan spreken? Of ga je voor het dorpje uit de pizzareclame met Italiaanse leeftijdsgenoten en Italiaanse dorpsgenoten waar Engels for the time being verdwenen zal zijn?
2. Zoek een gezin waar je je thuis zal voelen
Er zijn een aantal websites voor au pairs waar je een profiel kan aanmaken en een gezin kan zoeken. Een soort Tinder, maar dan anders 😉 Je maakt een profiel en zoekt naar een gezin. Het kan ook zo zijn dat een gezin jou benadert. Let wel goed op. Dit is de belangrijkste fase van je hele reis! Zorg dat je je in het verhaaltje dat op het profiel van het gezin staat, kan vinden. Trekt het je niet? Niet doen. Hebben ze huisdieren waar je allergisch voor bent? Niet doen. Moet je iedere dag het huis van top tot teen boenen en wil je dat niet? Niet doen. Moet je elke avond een volledige maaltijd voor zes kinderen op tafel zetten en kan je amper een gebakken ei maken? Niet doen. Word je niet compleet opgenomen in hun eigen familie? Kan een dingetje zijn.
Als je denkt dat je een leuk gezin gevonden hebt, stuur je ze een berichtje. Je stelt je voor. Wie ben je en wat kan je of vind je leuk? Waarom wil je juist naar dit gezin en naar die plek? In feite is het een soort sollicitatie, maar, héél belangrijk: blijf persoonlijk. Er zijn veel verhalen van au pairs die ik in Italië ontmoette, die echt een soort “slaafje” van het gezin werden, mede door het zakelijke contact met de familie. Dat wil je niet. Die websites zijn overigens supertoegankelijk. Je kan zelf aangeven wat je wilt. De leeftijd van de bambini waar je voor zal zorgen, de klusjes die je wilt uitvoeren, of je gescheiden ouders een probleem vindt en ga zo maar door!
3. Blijf in contact met het door jou gevonden gezin
Het is gelukt! Je hebt een gezin gevonden waarbij je dacht: ‘ja, dit wil ik!’ Je gaat een ticket boeken, of misschien heb je dat al gedaan, en het wachten begint. Misschien ga je op korte termijn of moet je nog een paar weken of maanden wachten. Mijn tip: houd contact! Zorg dat je een aantal keer met het gezin gaat bellen of skypen om ze ook anders te spreken dan via een website of een berichtje. Dat je al een keer met de kinderen gesproken hebt zodat ze weten wie je bent, of in ieder geval hoe je eruitziet en dat je eigenlijk al deel bent van het gezin voordat je alleen al voet op Italiaanse bodem hebt gezet.
Stuur af en toe een berichtje met wat je aan het doen bent, hoe het weer in Nederland is (dat vinden Italianen erg interessant), heeft het gesneeuwd? Appje! Moet je een eind fietsen? Appje! Eet je die avond Hollandse pot? Appje! Uiteindelijk word jij niet alleen deel van het gezin, maar zij ook van jouw leven.
4. Pak gericht je koffer in
Waarschijnlijk zal je voor langere tijd weggaan. Ja, je zal een aantal keren kei- en keihard janken omdat je het allemaal even niet meer weet. Waarom wilde je ook alweer stoer zijn en voor een lange periode vertrekken? Neem dingen mee waar je aan gehecht bent en denk niet alleen aan je mooiste spijkerbroek of gloednieuwe Nikes. Ook die zijn belangrijk, maar ze zullen het je niet comfortabel maken op moeilijke momenten. Denk aan foto’s, brieven of kaarten geschreven door familie en vrienden, je favoriete boek of muziek en ga zo maar door. Tastbare dingen. Maar misschien ook niet geheel onbelangrijk: koekjes of andere lekkernijen die je zal gaan missen.
Mijn koffer zat vol speculaasjes, koetjesrepen, Katja-apenkoppen en -biggetjes, ministroopwafels, hagelslag en vlokken, en mijn grootste favoriet: de Fryske Dûmkes. Zo heb je toch iets van thuis in je nieuwe, eerst nog niet vertrouwde, omgeving. Mocht er dan een avond zijn dat je inderdaad zit te janken op je kamertje en het even niet meer weet? Schroom niet en eet lekker in één keer een pak stroopwafels, koetjesrepen of speculaasjes op. Het werkt echt, geloof mij maar!
5. Kaarten!
Dit hoort eigenlijk ook onder het kopje ‘inpakken’, maar het is zo belangrijk dat het een eigen alinea verdient. Als er iets is wat ik van tevoren had willen weten is het wel dat Italiaanse jongeren nog niet zo gehecht zijn aan hun mobiele telefoon en nog daadwerkelijk ’s avonds naar elkaar toe gaan om te kaarten. Ze doen er alles mee. Ik kan me spelletjes herinneren dat je drie dezelfde kaarten moest hebben en dan als een malle op tafel moest slaan en Berlusconi moest brullen. De rest verloor dan. Er waren tig spelletjes en mijn nieuwe vrienden konden zich uren en uren vermaken met een pakje kaarten. Mijn ultieme inpaktip om mee te scoren: een pakje speelkaarten.
6. Denk aan de laatste dubbelcheck
Check een paar dagen voor je vertrekt nog even bij je familie of alles goed zit. Hoe gaat het met ze en hoe bereiden zij zich voor? Is je kamer gereed? Wellicht hebben ze je eerder al wat foto’s kunnen sturen zodat je goed kon kijken of de kast groot genoeg was voor al je kleding! Hoe gaat het met je vuile was of andere huishoudelijke taken? Is alles goed geregeld met je verzekeringen? Stel je raakt bij het pizza snijden je vinger, wat dan? Zijn de afspraken voor jouw loon – je gaat ten slotte geld verdienen – voor alle partijen oké? Halen ze je op vanaf het vliegveld of moet je zelf de weg naar het huis van het gastgezin zien te vinden?
Allemaal dingen waar je misschien in eerste instantie niet aan denkt, maar die wel belangrijk zijn. Je wil ten slotte niet van een koude kermis thuiskomen en in je eerste weken al een akkefietje hebben met je nieuwe familie!
En dan: op naar Italië!
Zó, als het goed is kun je nu met een gerust hart op pad. De plaats is gekozen, de familie is gevonden, afspraken zijn gemaakt, je koffer is gepakt en jij bent er klaar voor! Je bent nog maar een paar stappen verwijderd van jouw eigen Italiaanse avontuur en, oh, wat wordt dat leuk! Ik zou het zo weer overdoen.
Ja, je zal keizenuwachtig zijn en je de ochtend van vertrek afvragen waarom het ook alweer een leuk idee was, au pair in Italië worden. Ja, je zal als het vliegtuig stijgt, denken dat je naar de andere kant van de wereld vertrekt, maar Italië is eigenlijk om de hoek en mocht het niet zo lekker lopen of is het dolce vita toch niet helemaal voor jou weggelegd? Dan ben je, gelukkig, in minder dan drie uur terug in het oude vertrouwde Nederland!
Comments