Dromen, durven, doen: op weg naar Italië – deel 2

Er is mij iets opgevallen. Iets waar ik het in deze column met je over wil hebben. In februari deelde ik in mijn eerste column mijn vijfjarenplan met je. Binnen 5 jaar willen mijn vriend en ik verhuizen naar Italië. Of dat nou morgen is of over vier jaar en 364 dagen: we gaan. We hebben nog geen plan op tafel liggen. Geen locatie, geen diepgaande why, we weten alleen dat we willen gaan. En daar, precies op die plek, zit het pijnpunt. 

‘Voor lekker eten ga je niet emigreren’

Wanneer je je omgeving laat merken dat je gaat verhuizen naar het buitenland is de eerste vraag die je krijgt waarschijnlijk: ‘Oh, wat een heerlijk vakantieadresje, je zorgt toch wel voor een logeerkamer hè?’

Pas daarna gaan ze nadenken. Wat ga je er dan doen? Hoe ga je dat dan doen? De wegen vullen zich met grote bruine beren. ‘Waarom zou je gaan emigreren? Je hebt het ten slotte toch zo goed in Nederland?’

Het lijkt wel alsof je niet ‘mag’ praten over een emigratie tot je een diepgaande waarom hebt gevonden. Een why, how & what, maar dan in het dagelijks leven. Maar wat als je die niet hebt? Als je niet gaat emigreren om de wereld te verbeteren, maar inderdaad vanwege het mooie weer, het lekkere eten en de mooie omgeving? Mag je dan wel verhuizen naar het buitenland?

Ze komen met goedbedoelde (overigens zeer welkome) adviezen en vertellen dat het vakantiegevoel natuurlijk niet voor altijd blijft hangen. Ooit het leven in Italië wordt normaal. Dan is het idyllische geluk van elke dag de heuvel op en af voor warme broodjes omgeslagen in ’s ochtends nukkig de luiken van het huis open doen en aan de keukentafel de dagelijkse gang van zaken bespreken. Van another day in paradise naar lekker gewoon in de Laars. 

Terug naar la dolce vita

Even een tandje minder ‘zuur,’ want kritische vragen zijn altijd goed. Waarom willen we dan gaan emigreren? Nou, toch wel vanwege het betere klimaat, het heerlijke eten, het temperament, de mooie omgevingen en het Italiaanse leventje van domani, domani. Het komt altijd goed, als je maar rustig blijft en zelf de slingers blijft ophangen.

En rustig blijven, daar gaan we vanaf vandaag mee starten. Want ik kwam tot de conclusie dat elke maand lezen over ’tja, zouden we dit of dat willen?’ voor niemand leuk is. Ook kwam ik tot de conclusie dat de écht duidelijke en aantrekkelijke informatie over emigratie naar Italië maar magertjes is.  Daar moet verandering in komen. Het is daarom dat ik, in samenwerking met Dit is Italië, op zoek ben naar jou.

Nederlanders en Vlamingen in Italië

Ik ben op zoek naar Nederlanders en Vlamingen die de stap al hebben gezet en die willen vertellen over hun avonturen. Niet alleen voor mijzelf, omdat ik het zo héérlijk vind om over Italië te praten, maar ook om op te slaan als naslagwerk. Op Andiamo Domani (te vinden op Instagram) start ik vanaf vandaag een platform waar je alles kunt vinden voor jouw emigratie naar Italië. Ook vind je er verhalen van Nederlanders en Vlamingen in Italië. Een heerlijk bruisend stukje Italië binnen handbereik, jouw enkele reis naar de Laars. Want waarom zou ik over 5 jaar gaan? Andiamo domani, we gaan morgen. 

Lijkt het je leuk om hieraan bij te dragen, heb jij een bijzonder verhaal over jouw emigratie of ben jij inderdaad ‘gewoon’ gegaan voor het heerlijke Italiaanse leven? Laat het me weten! Stuur een mailtje naar martinevangroenigen [at] gmail [punt] com of reageer onder dit artikel en ik neem contact met je op! We spreken elkaar snel!