Groeten uit de Laars deel 7: Evert Jaap en Simone in Vergato

Wat doe je als al je rationele, goed doordachte plannen door l’amore worden getorpedeerd? Volg je je hart of je verstand? Evert Jaap koos voor zijn hart én voor een tweede immigratie naar Italië.

‘Ik ging niet emigreren. Ik wilde un piede in Italia, een voet aan de grond en ik wilde zeker geen restaurant meer.’ Lachend kijkt Evert Jaap de elegante eetzaal van Ristorante La Tabina rond. Simone is nog druk met de voorbereidingen, maar steekt even zijn bebaarde gezicht om de hoek en geeft hem een knipoog. ‘Ik was eindelijk in een beetje rustiger vaarwater en kon weer dromen van een stukje dolce vita. Alleen had ik meer een tweede huisje in gedachten.’

Met een Italiaan in Nederland

Zijn eerste man Valter was een Italiaan die hij in Amsterdam ontmoette. ‘Zo heb ik Italiaans leren spreken. Thuis was ItNeGlish de voertaal, een allegaartje van Italiaans, Nederlands en Engels. Alleen met de honden heb ik altijd Italiaans gesproken.’ Hij krabbelt zijn buldog Shiva even achter de oren. Ze hadden een goedlopend Italiaans restaurant in Amsterdam-centrum tot de bankencrisis roet in het eten gooide. ‘Toen kon zelfs de positieve recensie van Johannes van Dam ons niet drijvende houden.’

In 2014 verhuisde het stel naar Lazio. ‘We wilden iets nieuws en we moesten toch verhuizen, dus waarom niet Italië?’ De emigratie werd niet de sogno, de droom die ze zich hadden voorgesteld. ‘Ik werkte in de horeca maar had veel moeite met de Italiaanse manier van werken, vooral met de hiërarchie.’

Toen Valter ernstig ziek werd bleek leven op het platteland verre van ideaal. ‘Het ziekenhuis was niet in de buurt, het was ook niet erg modern en de communicatie liet te wensen over.’

Via Bergamo, waar de familie van Valter woonde, zijn ze uiteindelijk toch weer naar Nederland verhuisd. ‘In 2018 overleed Valter en was ik weduwnaar.’ Evert Jaap kijkt uit het raam naar de groene bergen en het panorama. Het is de eerste keer dat zijn gezellige woordenstroom stilvalt.

Het einde van de droom?

‘Het heeft een tijd geduurd voor ik Italië niet meer automatisch aan Valter koppelde.’ Uiteindelijk heeft hij toch de stap gezet en is er weer op vakantie gegaan. ‘Toen voelde ik dat de droom die wij hadden gedeeld, een tweede huis in bella Italia bij mij nog steeds leefde.’ Het jaar daarna, toen hij door corona werkloos thuiszat, besloot hij iets zots te doen. Hoewel Italië nog in de greep van de pandemie was, ging hij naar Sicilië.

‘Sicilië is heerlijk. Ik noem het een soort “Italië dubbel plus”. Het is allemaal net iets meer: de keuken, de sfeer, alles.’ Hij is er 2 keer terug geweest en heeft er zelfs naar huizen gekeken, de laatste keer in 2021. ‘Maar ja, praktische Hollander hè.’

Hij ontkurkt een fles wijn en schenkt de glazen in. ‘Deze is van een wijngaard in de buurt, zo lekker.’ Zijn gezicht straalt als hij genietend een slok neemt.

Terug naar Sicilië of eigenlijk, waarom niet? ‘Het was de afstand en ik had natuurlijk de hond. Het was niet handig.’

Hij vervolgde zijn roadtrip en maakte een tussenstop in de Colli Bolognesi, de bergen boven Bologna. ‘Grappig genoeg is Bologna de eerste plek die ik ooit in Italië heb bezocht en ik heb het altijd een heerlijke stad gevonden. Het doet me een beetje aan Amsterdam denken, de studenten, de rode stenen en de sfeer.’ Een dag later ging hij een hapje eten.

‘En toen zag ik Simone.’

Congruente levens

Simone: ‘Ik ben 20 jaar samen geweest met mijn eerste man en 3 maanden getrouwd.’

In 2016 werd het huwelijk in Italië opengesteld voor mensen van hetzelfde geslacht.

‘We wilden trouwen op zijn verjaardag dus hebben we tot 2017 gewacht. 2 maanden later ontdekten we dat hij kanker had. Een maand later was hij dood.’ Simone zit op de bank in hun huis, een gerestaureerde schuur met een prachtig uitzicht over het dal. Zijn hondje ligt naast hem. Hij praat bedachtzaam, een andere man dan de joviale restaurateur die hij ook is.

‘Ik heb hem bij vrienden leren kennen. Hij was parrucchiere, dameskapper. En is dat altijd gebleven.’ Simone is een geschoolde kok en heeft de traditie met de paplepel ingegoten gekregen. Hij had een eigen restaurant in de buurt van Modena, maar de verwoestende aardbeving van 2012 betekende het einde van die onderneming.

‘Toen hebben we nog een tijd samengewerkt in de kapperszaak, maar ik ben altijd blijven dromen van een nieuw avontuur, een eigen zaak.’ In de tussentijd werkte hij in verschillende restaurants, van heel simpel tot sterrenniveau. ‘Ik was niet heel gelukkig, maar het was een baan en toen kwam die rare Nederlander binnenlopen.’  

‘Amore a prima vista, liefde op het eerste gezicht.’ Ze gebruiken dezelfde woorden en ze hebben dezelfde blik in hun ogen als ze het zeggen.

Italië of Nederland?

Op weg richting Bologna was Evert Jaap blijven kijken op de bekende huizensites (Idealista.it, Casa.it & Immobiliare.it). Eén huisje was helemaal leuk. ‘Ik ben best wel impulsief en ik volg mijn gevoel. De bezichtiging voelde goed en het voldeed aan al mijn voorwaarden, dus…’

Terug in Nederland heeft hij er één nachtje over geslapen en er daarna een bod op gedaan.

‘Direct na die beslissing heb ik Simone gebeld. Hij was razend enthousiast en nieuwsgierig en in juli zijn we samen gaan kijken. Hij is eigenlijk nooit meer weg gegaan.’

‘Er moest hier nog zoveel gebeuren en geregeld worden en Evert Jaap moest terug, dus dit leek een handige oplossing,’ vult Simone aan.

Ze konden er niet meer onderuit dat ze bij elkaar wilden zijn. ‘Toen Evert Jaap hoorde met wat voor passie ik sprak over mijn wens toch een eigen zaak te beginnen is hij met me mee gaan dromen.’ Ze hebben gespeeld met de gedachte om in Nederland een restaurant te openen, maar de liefde voor Italië overheerste en dus ging Simone op zoek naar een mogelijkheid in de buurt van hun huisje.

‘Ik had iets gevonden en Evert Jaap zou overkomen om het te bekijken, toen belde zijn zus me. Hij lag met een hartaanval in het ziekenhuis.’ Simone vloog zo snel als het kon naar Nederland en werd meteen door de familie in de armen gesloten. ‘Mijn moeder loopt weg met Simone. Ze heeft me ook voortdurend gesteund en gestimuleerd om mijn hart te volgen.’

Nog tijdens de revalidatie van Evert Jaap hebben ze het pand gevonden waar ze nu inzitten.

Die hartaanval was ook een wake-up-call. Het was tijd om knopen door te hakken en sinds eind 2022 wonen ze samen in Poggio Carviano en hebben ze ristorante La Tabina geopend.

Samen leven, samen werken

‘Ik ben hier intens gelukkig, met Simone, met Italië, met alles. Natuurlijk mis ik vrienden en familie wel eens maar de afstand is te overzien. Italië heeft het heerlijke eten, de wijnen en het straalt overal cultuur en geschiedenis uit.’

Hij maakt een wijds gebaar en de trots is voelbaar. ‘Weet je dat er in dit pand al meer dan 100 jaar een uitspanning zit?’ Hij vertelt enthousiast over het leven in de Poggio: de rust, het ongedwongene, de frisse lucht en de warme en hartelijke mensen.

Ook met het restaurant zitten Simone en hij helemaal op een lijn. ‘We gaan voor kwaliteit. We gebruiken geweldige streekproducten, die worden bereid door een geweldige staf.’

Ze willen het beste restaurant in de streek zijn. ‘En altijd vol zitten,’ vult Simone aan met een brede glimlach.

‘Ik zou het liefste alleen biologische producten gebruiken maar dat is met de kosten van certificering voor veel boeren niet te doen.’ De meeste discussie gaat over het vegetarische deel van de kaart. Evert Jaap eet geen vlees. ‘Ognuno ha le sue malattie, ieder zijn eigen afwijking.’ Dit keer schaterlacht Simone terwijl Evert Jaap probeert hem een stomp te verkopen.

‘De Italiaanse keuken is perfect geschikt voor vegetariërs, zowel in de antipasti, de primi ,als de secondi. Het vraagt alleen een verandering, een andere manier van kijken en dat groeit.’ Hetzelfde wil Evert Jaap met de wijnen. ‘Het is hier nog steeds gebruikelijk om een selectie van wijnen te hebben vanuit heel Italië. Wij hebben ervoor gekozen alleen wijnen uit de omgeving te schenken. Er is hier zo veel geweldige wijn bijna op loopafstand, waarom zou je dan verder zoeken?’”’ Dus organiseren ze regelmatig wijnproeverijen van lokale producenten.

Samen betekent ook, twee mannen samen. Is dat soms lastig in katholiek Italië? Ze kijken elkaar aan en vertellen in twee talen hetzelfde verhaal. Ze lopen gewoon hand in hand op straat, ze omhelzen elkaar en ze doen zeker niet geheimzinnig over hun relatie. Misschien het belangrijkste, ze hebben er nooit problemen mee gehad. ‘Meer naar het zuiden ligt dat soms moeilijker,’ vertelt Simone. ‘Ik heb vrienden die daarvandaan naar het noorden zijn gekomen, omdat ze hier vrijer en veiliger kunnen leven.’

‘Ik maak me wel eens zorgen over dingen die de minister-president zegt (Giorgia Meloni is traditioneel en conservatief, red.), maar ik probeer het me niet aan te trekken.’

3 tips van Evert Jaap en Simone om jouw emigratie naar Italië tot een succes te maken

1. ‘Ik word soms helemaal gek van de bureaucratie, de stroperigheid. Het gaat vaak zo traag en over zoveel schijven en ik weet dat dit heel erg Nederlands is, maar ik vind het zo moeilijk. Dat zijn ook zaken die ik graag aan Simone overlaat.’
2. Iets wat Evert Jaap misschien anders had gedaan, is zich laten bijstaan bij het kopen van een huis. Ik wilde te graag en ik wilde het ook zelf doen. Misschien had iemand, die iets meer wist van hier huizen kopen, me geld kunnen besparen.
3. Hou vast aan je droom, als je het echt wilt. Natuurlijk is ook in Italië niet alles geweldig, maar als je het niet probeert, dan weet je nooit hoe het had kunnen zijn.

Ik ben bijna bij mijn auto als ze me terugroepen. Even vraag ik me af of er iets mis is, dan duwt Simone me zijn telefoon onder mijn neus.

‘We krijgen gezinsuitbreiding, worden we toch samen papa.’ Twee verleidelijk vertederende pups kijken me met lieve ogen aan.