in

Italiaanse film: Le Confessioni

Een drama van Roberto Andò met Toni Servillo, Daniel Auteuil en Moritz Bleibtreu

Le Confessioni is een nieuwe Italiaanse film van Roberto Ando waarin een monnik (Toni Servillo), een kinderboekenschrijfster en een zanger worden uitgenodigd om in Duitsland een G8-bijeenkomst bij te wonen.

De bijeenkomst draait om het vinden van een oplossing voor de problemen binnen de economie. Wanneer de organisator van de bijeenkomst dood wordt gevonden in zijn hotelkamer na zijn biecht bij de monnik dreigt de film te veranderen in een thiller, maar dat gebeurt toch niet.

De film komt moeilijk op gang. Het eerste halfuur is gevuld met prachtige beelden en met Toni Servillo, die direct van het beeld afspat. Le Confessioni doet denken aan films als La Grande Bellezza en Youth, maar wist me niet te grijpen.

Er gebeurt eigenlijk niks

Er komt maar geen gang in het verhaal, terwijl de film wel veel diepgang bevat. Ik wachtte en ik wachtte, maar er gebeurde eigenlijk niks. Behalve de eindeloos veel prachtige woorden, gezegdes en citaten en ondanks de waanzinnige locatie en het onbeschrijfbare acteertalent van Toni Servillo.

Le Confessioni maakt de verwachtingen niet waar. Het idee achter het verhaal raakt verloren. Er is te veel aan de hand in een film waarin eigenlijk bijzonder weinig gezegd wordt.

De moord (of is het toch een zelfmoord?) is niet het hoofdonderwerp van de film, terwijl dat in eerste instantie wel zo lijkt. Waar het wel omgaat is voor iedereen anders.

Italiaanse film Le Confessioni

Toch geef ik deze film 3 van de 5 sterren, want ik ben fan van Toni Servillo en ik houd van mooie woorden en een visueel sterke film. En daaraan ontbreekt het in Le Confessioni helemaal niet.

De film draait in de onderstaande theaters:

Cinecenter
LantarenVenster
Louis Hardlooper Complex
De Lieve Vrouw
Cinema Oostereiland
Cinema Enkhuizen
VerkadeFabriek
Plaza Futura
Kijkhuis Leiden

Written by Renee

Ik kwam voor het eerst in aanraking met Italië toen ik dertien jaar was en mijn familie de eindeloze vakanties in Frankrijk inruilde voor een camping in Italië. In Sarteano om precies te zijn. Na twee weken in Italië was het tijd om naar huis te gaan en dat viel mij zwaarder dan verwacht. Huilend in de auto en getroost door mijn vader, reden wij terug naar Nederland. Sindsdien reis ik zo’n drie keer per jaar naar Italië, soms voor vijf dagen en dan weer voor vier weken. Mijn hart ligt in Rome, maar daar blijft het niet bij. In 2015 ben ik voor het eerst naar Lecce, Salento geweest en binnen drie maanden was ik daar weer terug. Een prachtig gebied in Italië, een nog niet ontdekt paradijs. De volgende trip staat alweer op de planning. Wederom Salento, en daarna roadtrippen van noord naar zuid, want ik wil alles weten en beleven, tot ik besluit echt te emigreren.

Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

10 fouten die naar Italië verhuisde buitenlanders maken

10 fouten die naar Italië verhuisde buitenlanders maken

5 sprookjesachtige wintersport-oorden in Italië

5 sprookjesachtige wintersport-oorden in Italië