Column: kerstversiering en nostalgie

December. Vroeg donker. Koud. Bijna Kerstmis en Oud en Nieuw. Een tijd waarin de nostalgie op de loer ligt. En tevoorschijn springt als ik de dozen vol kerstversiering tevoorschijn haal.

Kersttekeningen van het kroost toen ze nog nauwelijks een potlood in hun knuistjes konden houden. Engeltjes met hier en daar nog een restje glitter die ze op de kleuterschool maakten voor in de boom. Een kruidenkransje dat ze ooit knutselden op de lagere school. Stapels kaarten die we ooit ontvingen. En natuurlijk mijn kerstballen, die nog stammen uit mijn pre-Italiëtijd en die je bijna ‘vintage’ zou kunnen noemen. Een hele verzameling ballen. Goudbruinglanzend, goudkleurig, bruine met gouden glittertjes, rotan met glitterende spikkeltjes. Dozen vol ballen met een eigen verhaal.

Je hebt kerstversiering en kerstversiering

Ik sloeg de laatste Nederlandse kerst voor vertrek namelijk groots in. Ik wilde zo veel mogelijk kerstspullen in de verhuisdoos kunnen stoppen voor die Nederlandse touch aan de toekomstige Italiaanse kersten. De kerstversiering in Italië vond ik namelijk kaal in vergelijking met wat ik gewend was. We hadden altijd een mooie, met zorg versierde boom, kerstkransen aan de deur en op de tafels. Mooie lampjes in het boompje voor ons huis. Een gezellige kerstsfeer.

In de Italiaanse huizen waar ik kwam, was die gezellige kerstsfeer vaak ver te zoeken. Een kalige kunstboom boompje met wat toevallig gevonden ballen, een goud- of zilverkleurige slinger er omheen en verlicht door knipperende lampjes in allerlei kleuren. Een kerststalletje ergens in een hoek om naar te kijken. Hoewel ik ze ook zo groot als een kamer inclusief klaterende watervallen ben tegengekomen. Met om het geheel af te maken de meest bizarre én lelijkste buitenverlichting die ik ooit heb gezien: een snoer met opgepompte golfballen in neon- of andere kleuren die ik persoonlijk niet zo gauw met kerst zou associëren.

Kerstnachtmerrie

Een nachtmerrie van als los zand aan elkaar hangende versieringen. Zo’n kersttraditie wilde ik voorkomen. Geen uitvallende kunstboom. Geen zielig kerststalletje in een hoek of kamer, met of zonder waterval. En al helemaal geen gekleurde golfballen aan mijn balkon. En dat voorkomen lukte heel goed met mijn dozen vol kerstspul. We hadden dus vanaf onze eerste kerst in Italië een mooie boom vol glanzend bruine en gouden ballen. En een tweede kinderboom vol kerstmannetjes, engeltjes en rendieren. Hier en daar verlicht door de de slinger met kleine lampjes waarvan ik altijd maar hoopte dat ze het ook dat jaar weer zouden doen. Een kinderproof kerststalletje op een prominente plaats in de woonkamer waar uren mee gespeeld werd. Kortom, een gezellig versierd huis in de juiste kerstsfeer. Een huis waar Italiaans kerstbezoek bij binnenkomst altijd verbaast om zich heen keek.

Kerstglobalisering

Maar met de jaren verminderde de hoeveelheid verbaasde blikken. In de eerste plaats omdat vrienden er aan wenden. Maar de globalisering deed ook zijn werk wat betreft de kerstversiering. Langzamerhand verschenen ook hier leuke kerstmannetje voor in de boom, rudolfjes met rode neuzen, engeltjes en sneeuwpoppen in alle vormen en maten. Leuke figuurtjes om waxinelichtjes in te laten branden. Mooi versierde bomen met prachtige ballen die mijn glimmende bruine in de schaduw stelden. Tegenwoordig kijk ik mijn ogen uit in de winkels waar je kerstversieringen kunt kopen. Moet ik moeite doen om niks mee te nemen, omdat de halve zolder al vol staat met mijn oude vertrouwde kerstdozen.

Kerstverlichtingspecialist

En niet ver van mij vandaan hebben we sinds een paar jaar zelfs een kerstverlichtingsspecialist zitten. Het hele jaar door kun je er terecht voor verlichte sneeuwvlokken, ijspegels, arrensleeën met kerstmannen, maar ook voor gewone lichtsnoeren. Zonder knipperende discolampjes, maar met precies dezelfde als die waarvan ik altijd hoopte dat ze niet kapot zouden gaan. Gelukkig maar, want mijn lampjes hebben na 15 jaar trouwe dienst de geest gegeven. Dus heb ik nu zo een nieuwe doos gehaald.

Nostalgie

De verandering die ik ooit zo wenste, heeft zich voltrokken. De kerstversieringen die je in Nederland vindt, zijn nu bijna dezelfde als hier. De Italiaanse en Nederlandse kerst lijken qua aankleding steeds meer op elkaar. Gek genoeg stemt dat besef me niet vrolijker Het versterkt mijn nostalgische gevoel. En terugrijdend naar huis met mijn nieuwe kerstverlichting bedenk ik opeens dat ik die vreselijk lelijke opgepompte-kerstgolfballen-verlichting al in geen jaren meer heb zien hangen. Jammer eigenlijk dat ze er niet meer zijn. Ze hadden in al hun lelijkheid misschien toch wel iets.

Foto ‘kerstgolfballen’ boven: eBay