Liguria – Leven en eten tussen olijfbomen en zee

Regionale kookboeken over Italië hebben sowieso mijn interesse, zo dus ook Liguria – Leven en eten tussen olijfbomen en zee van Marlies de Waal. Het eten verschilt nogal of je in Venetië, Milaan, Bologna, Rome, Napels, Bari of Palermo eet. Zo verschenen in de afgelopen tijd al een leuk kookboek over Romeins eten, over eten van Sicilië en over eten uit Puglia. Hierin zie je gerechten die echt typisch zijn voor de streek, met karakteristieke ingrediënten en traditionele recepten.

De schrijfster

Marlies de Waal is een Nederlandse die al geruime tijd in die regio komt voor het Nederlandse bedrijf Italiacasa waarvoor ze Italiaanse huizen verkoopt en verhuurt aan Nederlanders. Waarschijnlijk heeft ze gaandeweg de Ligurische keuken steeds beter leren kennen, tot het punt waarop ze gedacht heeft: ik bundel mijn kennis! Ze geeft nu ook kookworkshops in de regio Breda.

Handig

In het boek staan icoontjes bij elk recept voor aantal personen, de voorbereidingstijd, of het extra gezond is en of het iets is voor kinderen. De recepten zijn goed geschreven en niet moeilijk.

Het recept dat ik als eerste opzocht was dat voor pesto. Italianen zijn heel erg strikt als het gaat om de originele receptuur, dus ik was benieuwd of ze zich daaraan gehouden had. Natuurlijk mag ieder zijn eigen variant er op nahouden, maar in dit recept lezen we wat de bijzonderheden zijn van deze wereldberoemde kruidensaus en wat het eigenlijk is. Ook zul je lezen welk type pasta er hoort bij de pesto, want ook daar zijn Italianen precies in. Strikjespasta (farfalle) met pesto zul je niet tegenkomen in Italië. De pasta all’amatriciana van bladzijde 23 en de ragù van bladzijde 21 en de bagna cauda komen uit een andere regio, maar zijn ingeburgerd in heel Italië.

Seizoensgerechten

Het boek is ingedeeld volgens de vier seizoenen. Prima, want een licht en fris zomergerecht is inderdaad anders dan een verwarmende minestrone in de winter. Goed gekozen indeling. Ook de lay-out en de foto’s zijn helder een aantrekkelijk. Overigens heeft die indeling meer te maken met het type gerecht: is het zwaar of licht verteerbaar? Het heeft niks te maken met seizoensgroente of seizoensvis voor de mensen die graag willen eten volgens de beschikbaarheid van lokale groenten of vis per seizoen.

Vis

Erg typerend voor de regio is de polpo (iets waar Nederlanders vaak een beetje aan moeten wennen). Ik vind het leuk dat er verschillende recepten staan met polpo en pijlstaartinktivis en dat er ook recepten in staan met zeebaars, bakkeljauw en makreel. Overigens is polpo een bewerkelijk ingrediënt, dat in mijn ervaring in Italië toch anders smaakt dan in Nederland. Wellicht omdat ik in een rijtjeshuis woon in Schoonhoven en niet in een palazzo aan de Ligurische kust. Zeebarbeel en harder worden in Italië ook regelmatig gegeten, maar die zijn in Nederland ook moeilijker te verkrijgen en staan daarom waarschijnlijk niet in Liguria.

Tot slot

Er staan ook leuke Ligurische recepten in met kikkererwtenmeel en artisjok. Sommige recepten blinken uit in eenvoud en vormen eigenlijk meer de uitnodiging om eens een nieuw ingrediënt te proberen. Doe eens een vijg of peer in je salade, bijvoorbeeld. Mag fruit niet op de pizza, het mag weer wel in de salade. Ik vind het een leuk kookboek, al is het niet allemaal even typisch Ligurisch.

Liguria – Leven en eten tussen olijfbomen en zee
door: Marlies de Waal, illustraties door Marlees van Es
260 blz.
€ 24,95
Abc Uitgeverij, november 2015
ISBN 9789090293134