Column: Mina, een levende legende

‘Wie is Mina?’ vroeg ik aan mijn docente op de taalcursus. Ze was er even stil van. ‘Heb je echt nog nooit van Mina gehoord?’ Nee, dat had ik echt niet. En dat was duidelijk niet alleen een beetje vreemd, maar gewoon zo goed als onvoorstelbaar. Mina is namelijk de populairste Italiaanse zangeres van de afgelopen decennia in heel Italië. En ik kende haar niet? Ongelofelijk.

Inmiddels begrijp ik waarom het zo erg was dat ik Mina niet kende. Mina is namelijk geweldig. Ze is de enige Italiaanse zangeres die in zes verschillende decennia met een album op nummer 1 heeft gestaan in Italië. Toch heeft ze in Nederland maar één keer een hit gescoord, in 1962 met het Duitstalige Heisser Sand.

Dit nummer is uiteindelijk vooral bekend geworden in de Nederlandstalige versie Brandend zand, gezongen door Anneke Grönloh. Niet zo raar dus dat we Mina in Nederland niet zo goed kennen.

Ondanks dat Heisser Sand Mina’s enige nummer-1-hit was in Nederland, is dit zeker niet haar beste nummer. In haar moedertaal komt Mina veel beter uit de verf, bijvoorbeeld in haar eerste hit in Italië, Tintarella di Luna.

Dit ongelofelijk catchy rock ‘n’ roll-nummer uit 1959 gaat over een meisje dat niet zoals alle anderen lekker gaat zonnen, maar juist in het maanlicht gaat zitten om een mooi bleek tintje (tintarella) te krijgen. Dit nummer krijg je gegarandeerd niet meer uit je hoofd.

Haar vocale capaciteiten laat Mina zien in het speciaal voor haar geschreven nummer Brava. Hierin bezingt ze haar eigen zangkwaliteiten: ze zingt laag en hoog als een nachtegaal en ze heeft nog meer adem dan een walvis onder water. Misschien wat overdreven, maar met een stembereik van meer dan vier octaven mag je wel een beetje opscheppen.

Ook in rustigere nummers komt Mina’s stem heel mooi uit de verf. Mijn favoriet is het emotionele nummer E se domani. Hierin stelt Mina zich voor hoe het zou zijn als ze vanaf morgen haar geliefde niet meer zou kunnen zien.

De Italiaanse tekst is prachtig, vooral de tweede zin, waarin op subtiele wijze duidelijk wordt dat dit toekomstscenario bijna te vreselijk is om over na te denken.

De gevoelige vertolking van Mina maakt dit tot een van haar meest ontroerende nummers. Het is een klassieker geworden in de Italiaanse muziek en er zijn meer dan honderd covers van gemaakt in Italië en daarbuiten, onder andere door Julio Iglesias.

Na meer dan twintig jaar vol in de publieke aandacht te hebben gestaan, trok Mina zich in 1978 definitief terug uit de publiciteit, nadat ze eerder al verhuisd was naar het Zwitserse Lugano.

Toch blijft ze actief in de muziek door bijna elk jaar een album uit te brengen en daarmee nog regelmatig in de Italiaanse hitlijsten terecht te komen. Ondanks haar onzichtbaarheid, blijft Mina tot op de dag van vandaag een levende legende in de Italiaanse muziekwereld.