Column: wij vertrekken naar Italië!

Al meerdere jaren vieren wij met ons gezin vakantie in de door ons geliefde streek Le Marche. Wat een fantastisch gebied met groene, golvende landschappen, ansichtkaart dorpjes en historische steden met cultureel erfgoed. We hebben de lekkerste pasta’s geproefd in eenvoudige trattoria’s waar de hele famiglia in de keuken en bediening werkt.

Blonde haren, blauwe ogen

Met regelmaat zijn we nageroepen door Italiaanse nonna’s die met het bekende duim-wijsvinger-teken en een brede glimlach ons complimenteerden met onze 3 geelblonde kinderen met blauwe ogen. Op het strand hebben we heerlijk gelummeld en loom toegekeken hoe onze kinderen vriendjes werden met Italiaanse leeftijdgenootjes.

La dolce vita

Tja, wie wil daar nu niet wonen en elke dag genieten van la dolce vita? De versnelling een stuk lager zetten en het geren en gejaag zoals we dat in Nederland kennen vaarwel zeggen? Zo hebben wij ook zitten mijmeren en fantaseren als we ’s avonds met een glas verdicchio op de portico van weer zo’n sfeervolle agriturismo zaten. Bij de meesten zakt dat gevoel bij thuiskomst weg en spoelen de mooie herinneringen met de eerste herfstbuitjes weg in een strak aangelegd Hollands tuintje.

Verlangen

Maar niet bij ons! Het gevoel bleef en werd alleen maar sterker, ook als de vakantieroes plaats maakte voor de nuchterheid. Hoe meer we erover nadachten, hoe sterker het verlangen werd en hoe zekerder we werden van een nieuw bestaan in ‘La Bella’. Niet omdat we ontevreden zijn met ons leven in Nederland of omdat we het hier beu zijn, zeker niet.

Meer vanuit een hang naar een andere manier van leven, met meer aandacht voor elkaar en het gezin. Buiten leven en bezig zijn, in plaats van achter een toetsenbord. En natuurlijk het avontuur dat lonkt met de 180 graden ommezwaai die we gaan maken. De zon, zee, lekkere wijn en pasta’s zijn een mooie bonus die we graag incasseren, maar zijn niet de belangrijkste drijfveer voor ons.

Doorgaande weg en zonnepanelen

Met de zoektocht naar een plek en huis kwamen we ook op een andere manier in aanraking met de Italianen en konden we ons al snel verbazen over de soms vreemde denkwijzen en manieren. En zij waarschijnlijk ook over ons, zoals de keer dat we met een Italiaanse makelaar bij een ‘pandje’ stonden. Prachtig gelegen op het glooiende platteland, maar wel met een doorgaande weg die nog net niet dwars door het huis heen ging.

Wij haakten snel af wat een hoop gemompel en hoofdschudden bij de makelaar op leverde. Dat was toch juist handig, zo’n weg onder handbereik, ben je lekker snel bij de supermarkt of bar. Toen we later weer een huis afwezen omdat we uitkeken op een groot veld met zonnepanelen was de liefde met de agenzia immobiliare definitief over.

Grootgrondbezitters

Na veel vallen en opstaan hebben we echter onze plek gevonden in Le Marche waar we onze droom gaan waarmaken. Waar we een lopend agriturismo over nemen en organisch gaan boeren op 16 ha land. Met name dat laatste levert bij familie en vrienden een hoop gefrons en soms onbedaarlijke lachbuien op. Nu gewend om een keurig stadstuintje te verzorgen, dadelijk grootgrondbezitter met landbouwgrond en bos.

We zijn er zelf ook niet helemaal gerust op, maar weten dat we het op een of andere manier wel gaan rooien. Gewapend met een flinke portie ondernemingslust en wat positieve naïviteit gaan we binnenkort het avontuur aan!

Wordt vervolgd.