Reinout Bosman
Het is zondagmiddag en ik loop door de stad. Als ik in de buurt van het Piazza della Repubblica kom hoor ik een vreemd soort claxon (als in een serie van spreekwoordelijk honderd jaar geleden; je weet wel, de klassieker The Dukes of Hazzard) en als ik om me heen kijk zie ik ineens een taxi met allemaal mooie prints en kleuren de hoek om vliegen.
Het is absoluut geen standaardtaxi, zo’n saaie witte, maar een met aan de binnenkant een net zo fleurig interieur als de prints aan de buitenkant doen denken en de auto ligt vol met kinderboeken en knuffels.
Voorin zit een dame in een wat eruitziet als een kleurrijke Mary Poppins-outfit, geheel met paraplu, en ze draagt een kleurrijke bril. Ze stopt voor het Savoy hotel en stapt zwierig naar buiten. Enigszins verbaasd, maar ook nieuwsgierig door het geheel kom ik dichterbij. Ik zie dat ze op een familie afloopt die op haar staat te wachten en als ze voor ze staat geeft ze de kinderen een dikke knuffel. ‘Komen jullie maar gauw mee, mijn wonderentaxi in.’
Ze knikt naar de portier van het Savoy, helpt de familie in haar taxi, vraagt welke muziek de kinderen willen horen en vervolgens schallen de kinderliedjes uit de taxiluidsprekers. Ze toetert vrolijk en scheurt de straat uit.
Meewarig kijk ik naar de portier die in de lach schiet. ‘Dit fenomeen is Zia Caterina. Zij rijdt in haar opvallende taxi door de stad om ernstig zieke kinderen op te halen die naar het Meyer (ziekenhuis waar onderzoek wordt gedaan naar kinderkanker, RB) worden gebracht. Ze neemt ze even mee in een andere wereld om ze in alle rust voor te bereiden op hun ziekenhuisbezoek. Door even in die droomwereld te stappen, voelen ze in ieder geval geen zenuwen onderweg naar het ziekenhuis en voelt het op weg gaan eerder als een avontuur dan een spannende uitdaging.’
Zia Caterina
Als Zia Caterina in 2011 haar grote liefde Stefano verliest aan een tumor ‘erft’ ze zijn taxi; de Milano 25 waar Stefano jarenlang mee door de Florentijnse straten heeft gereden. In plaats van in pijn en verdriet achter te blijven wist Caterina al zeer snel dat ze die pijn om ging zetten in iets krachtigs.
Ze besloot de taxi van haar man een volledige make-over te geven en hem te beplakken met mooie kleurrijke landschappen, regenbogen en allerlei andere kinderfantasieën. Ook in de taxi werd gewerkt met kleur, knuffels, een heuse kleurhoek en kinderboekjes.
Zia Caterina wilde zich inzetten om er te zijn voor kinderen die door de zwaarste periode van hun levens heen gaan, namelijk zij die voor behandelingen aan allerlei soorten kanker naar het Meyer Ziekenhuis voor kinderkanker moeten om deze behandelingen te ondergaan.
Milano 25
De Milano 25 is een goed doel. Dat betekent dat Caterina haar klanten gratis en voor niets rijdt, want in haar filosofie is ernstig ziek zijn al erg genoeg, dan wil je gewoon even een plekje hebben waar je kunt bijkomen en kunt wegdromen. Even vergeten dat je ziek bent en je in alle rust voorbereiden op wat gaat komen.
Zia is inmiddels een begrip in het Florentijnse en iedereen vindt het fijn om met haar een praatje te maken of haar wat geld te doneren. Zia rijdt namelijk ook ‘gewone’ passagiers, die haar wel voor haar ritten betalen. Tenzij ze een heel goed gesprek met haar voeren, dan wil ze je de rit cadeau doen.
‘Het belangrijkste is dat we leven vanuit ons hart en vanuit de liefde. Als ik dat voel, dan rij ik je met plezier overal naartoe en vraag ik er niks voor. Het is dan ook mijn missie om mensen in hun kwetsbaarheid kennis met zichzelf te laten maken. Zodat ze de wereld vanuit hun echtheid kunnen omarmen,’ aldus Zia zelf.
Een goed gesprek
Een paar weken later zie ik haar weer staan. Dit keer op de parkeerplaats voor de Santa Maria Novella. Ze tuurt een beetje voor zich uit en als ik aan gewandeld kom, kijkt ze me aan, glimlacht en vraagt of ik wellicht een taxi nodig heb. Ik schud mijn hoofd maar geef wel aan dat ik graag naar haar verhalen wil luisteren.
‘Dat kan, maar als ik iemand moet ophalen, is het gesprek afgelopen,’ zegt ze op zachte toon. Ik neem plaats in haar taxi en we beginnen wat te praten over het welzijn van kinderen. Na een paar minuten kijkt ze me via de binnenspiegel aan. ‘Jij weet hier wel heel veel vanaf. Hoe komt dat zo?’
Ik vertel haar dat ik al bijna vijf jaar samenwerk met Stichting de Regenboogboom. Een Nederlandse Stichting die er is voor kinderen en hun ouders die om wat voor reden dan ook plotseling de controle over hun leven verliezen en zich daardoor uiterst kwetsbaar voelen.
De Regenboogboom
Ik leg Zia uit dat door middel van verhaaltjes, liedjes, Droomdekens en Regenboogkristallen de kinderen onze vrijwilligers mee nemen op reis naar hun eigen droomplek, waar ze kunnen rusten en opladen, en veerkracht ervaren om hun dagelijkse uitdagingen aan te kunnen. Kinderen zijn meer dan een ziek lichaam. Kinderen zijn groots en aan die grootsheid mogen zij en hun families herinnerd worden. Telkens weer, wanneer ze het nodig hebben, want dat gevoel van veiligheid en veerkracht, dat zit in jezelf en de Regenboogboom helpt je daaraan herinneren en laat je ervaren dat je dat dus altijd bij je hebt.
Amor omnia vincit
Zia’s ogen beginnen te glimmen. ‘Ja, zo zie ik de wereld ook en ik geloof dat we daar met zijn allen aan kunnen werken en bijdragen. Mijn credo is niet voor niets amor omnia vincit (liefde overwint alles).’
Dan gaat ineens de telefoon. ‘Goed, tijd om de magie weer te laten werken.’ Ze lacht breed terwijl ze de auto start. ‘Het was me een waar genoegen jongeman. Jammer dat je geen taxirit hoefde, want deze had je dubbel en dwars van mij gehad. Succes met jullie werkzaamheden en mocht je het ooit nodig hebben… Milano 25 is er ook voor jou.’
Ik kijk haar na terwijl ze vrolijk wegscheurt en voor ze de hoek om gaat nog een keer keihard toetert.
Comments